-
1 annoto
an-noto (ad-noto), āvī, ātum, āre, I) im allg., schriftlich aufzeichnen, verzeichnen, anmerken, ut annotaret quid et quando et cui dedisset, Col.: de quibus in orthographia pauca annotabo, Quint.: quod eius meminisse potui, annotavi, Gell.: librum tuum legi et annotavi, quae etc., Plin. ep.: annotare quaedam ut tumida, Plin.: illud, haec ann. m. folg. Acc. u. Infin., Plin. u. Quint.: u. so annotatum est m. folg. Acc. u. Infin., Plin. 2, 90. Tac. ann. 15, 23: u. persönl. annotatus est m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., Tac. ann. 13, 35. Sulp. Sev. chron. 1, 46, 5. – prägn., ann. exemplaria, mit Anmerkungen versehen, Suet.: ann. librum, sich über ein Buch Bemerkungen machen, Plin. ep.: ann. libros suos nefarios φιλαλήθεις, mit der Überschrift, dem Titel »freimütige Bemerkungen« versehen, Lact. – Übtr., a) von etwas Notitz nehmen, etwas geistig bemerken, wahrnehmen, haec tamen non annotamus, quamdiu ordo servatur, Sen. nat. qu. 7, 1, 4: quos nostra annotavit aetas, Plin. 7, 184: quod etiam in testamentis debes annotasse, Plin. ep. 7, 20, 6: sed illo magis annotantur, quia etc., Sen. ep. 33, 2: m. folg. Acc. u. Infin., Plin. ep. 3, 16, 1; pan. 56, 1. Suet. Ner. 41: m. folg. indir. Fragesatz, coepimus annotare, quis etc., Sen. ep. 120, 9: annotatum experimentis, quod (daß) etc., Plin. ep. 2, 11, 6. – b) annotari alqā re, aufgezeichnet-, bekannt sein, litora annotantur conchylio, Plin. 3, 61. – II) insbes. als jurist. t.t.: 1) einen Abwesenden unter die Verklagten eintragen, ICt. – 2) einen bereits Verurteilten zur Bestrafung vermerken, Plin. min. u. Suet.; vgl. Schwarz Plin. pan. 56, 1. – dah. übtr., rügen, tadeln, ICt.
-
2 ἐρῆμος
ἐρῆμος, auch zweier Endgn, Her., Pind., att. ἔρημος, ον, doch auch dreier Endgn, Soph. Ant. 735, Eur. öfter, bes. δίκη is. unten); einsam, gew. entblößt von angenehmen Dingen, deren Verlust empfindlich ist; vom Lande, wüst, unbebaut, νῆσος Od. 3, 270, χῶρος Il. 10, 520; ἐρήμας δι' αἰϑέρος Pind. Ol. 1, 6; ἔρημος αἰϑήρ 13, 35; νῶτα γαίης P. 4, 26; πάγος Aesch. Prom. 270; τὰ δ' ἄλλα ἔρημα Soph. Phil. 34; ἔρημος – βροτῶν στίβος Ant. 769; πνύξ, menschenleer, Ar. Ach. 20; λιμήν Thuc. 2, 96; πολλὴν τῆς χώρας ἔρημον καὶ ἀργὸν οὖσαν Xen. Cyr. 3, 2, 2; ποιοῠντες ἀνδρῶν κακῶν ἔρημον τὴν πόλιν Plat. Legg. IX, 862 e, leer von schlechten Menschen, wie ϑεῶν ἔρημα εἶναι πάντα X, 908 c; – ἡ ἔρημος, sc. χώρα, die Einöde, Wüste, ein von Menschen verlassener Ort, Her. 3, 102. 4, 18 u. Folgde; auch τὰ ἔρημα, 2, 32; Thuc. 2, 17; vgl. Il. 5, 140 κατὰ σταϑμοὺς δύεται, τὰ δ' ἐρῆμα φοβεῖται; – von Menschen, einsam, verlassen, hülflos, μονάδα δὲ Εέρξην ἔρημόν φασιν οὐ πολλῶν μέτα μολεῖν, Aesch. Pers. 720; Ag. 836; καὶ ἄφιλος Soph. Phil. 228; χωρὶς ἀνϑρώπων στίβου 485; neben ἄπορος O. C. 1733; ἔρημος πρὸς φίλων Ant. 910; ὁ πατὴρ ἀπολιπὼν ἀπέρχεται ὑμᾶς ἐρήμους Ar. Par 112; oft c. gen., ἔρημον πάντων τῶν συγγενῶν, von allen Verwandten verlassen, ohne alle Verwandte, Plat. Gorg. 523 e; πατρὸς ἢ μητρός Legg. XI, 927 b; vgl. Soph. ναῠς ἔρημος ἀνδρῶν μὴ ξυνοικούντων ἔσω, entblößt von Männern, O. R. 57; στέγαι φίλων ἔρημαι El. 1397, leer von Freunden; Eur. u. A.; vgl. ἐσϑὴς ἐρῆμος ἐοῠσα ὅπλων Her. 9, 63. Eben so Κορινϑίων ἔρημοι ἐς τοῠτον τὸν πόλεμον καϑέσταμεν Thuc. 1, 32, ohne die Korinthier; συμμάχων Xen. Cyr. 2, 1, 11; τοῦ βοηϑήσοντος Isocr. epist. 1, 3; Dem. oft, u. Sp.; – auch von Sachen, καὶ ἄπορος Plat. Phil. 16 b; καὶ ὀρφανά Legg. XI, 927 c; so öfter von Verwais'ten, Lys. 2, 71; κλῆρος Is. 3, 61. – Bes. ἡ ἐρήμη, selten ἡ ἔρημος, sc. δίκη u. δίαιτα, welche Wörter auch zuweilen dabeistehen, ein Contumazialbescheid, wodurch die im Termin ausbleibende Partei verurtheilt wurde; ἐρήμην κατηγορεῖν Plat. Apol. 18 c, einen Abwesenden anklagen; ἤλπιζε ἀποφεύξεσϑαι τὴν γραφήν · οὔτε γὰρ ἐπεξιέναι οὐδένα, ἀλλ' ἐρήμην αὐτὴν ἔσεσϑαι, wenn eben kein Ankläger auftritt, Antiph. 2 α 7, ἐρήμην ὄφλειν τὴν δίκην, ein Contumazialurtheil verwirkt haben, in contumaciam verurtheilt werden, 5, 13, wie τὴν δίκην ἔρημον ὄφλειν Dem. 32, 26; ἐρήμην τινὰ λαβεῖν Lys. 26, 18; δίκην εἷλον ἐρήμην Dem. 21, 81, einen solchen Proceß gewinnen, bewirken, daß Einer in contumaciam verurtheilt wird, wo οὐ γὰρ ἀπήντα dabei steht; ἐρήμῃ δίκῃ κατέγνωσαν αὐτοῠ ϑάνατον Thuc. 6, 61; vgl. D. Sic. 13, 5; ἐρήμην καταδιαιτᾶν, καταδικάζειν τινός, Jem. in contumaciam verurtheilen, Dem. 40, 17 u. A.; auch τὴν ἔρημον δοῠναι, Dem. 21, 85, u. ἐρήμην αὐτοῠ κατέγνω τὴν δίαιταν 33, 33, – ἔρημον ἀφεικέναι τὸν ἀγῶνα, sich dem Kampfe entziehen, D. Hal., sich nicht stellen, s. Schäfer zu D. Hal. V. C. 402; – ἀγὼν ἐρημότερος Lys. 29, 1.
-
3 annoto
an-noto (ad-noto), āvī, ātum, āre, I) im allg., schriftlich aufzeichnen, verzeichnen, anmerken, ut annotaret quid et quando et cui dedisset, Col.: de quibus in orthographia pauca annotabo, Quint.: quod eius meminisse potui, annotavi, Gell.: librum tuum legi et annotavi, quae etc., Plin. ep.: annotare quaedam ut tumida, Plin.: illud, haec ann. m. folg. Acc. u. Infin., Plin. u. Quint.: u. so annotatum est m. folg. Acc. u. Infin., Plin. 2, 90. Tac. ann. 15, 23: u. persönl. annotatus est m. folg. Infin. od. Acc. u. Infin., Tac. ann. 13, 35. Sulp. Sev. chron. 1, 46, 5. – prägn., ann. exemplaria, mit Anmerkungen versehen, Suet.: ann. librum, sich über ein Buch Bemerkungen machen, Plin. ep.: ann. libros suos nefarios φιλαλήθεις, mit der Überschrift, dem Titel »freimütige Bemerkungen« versehen, Lact. – Übtr., a) von etwas Notitz nehmen, etwas geistig bemerken, wahrnehmen, haec tamen non annotamus, quamdiu ordo servatur, Sen. nat. qu. 7, 1, 4: quos nostra annotavit aetas, Plin. 7, 184: quod etiam in testamentis debes annotasse, Plin. ep. 7, 20, 6: sed illo magis annotantur, quia etc., Sen. ep. 33, 2: m. folg. Acc. u. Infin., Plin. ep. 3, 16, 1; pan. 56, 1. Suet. Ner. 41: m. folg. indir. Fragesatz, coepimus annotare, quis etc., Sen. ep. 120, 9: annotatum experimentis, quod (daß) etc., Plin. ep. 2, 11, 6. – b) annotari alqā re, aufgezeichnet-, bekannt sein, litora an-————notantur conchylio, Plin. 3, 61. – II) insbes. als jurist. t.t.: 1) einen Abwesenden unter die Verklagten eintragen, ICt. – 2) einen bereits Verurteilten zur Bestrafung vermerken, Plin. min. u. Suet.; vgl. Schwarz Plin. pan. 56, 1. – dah. übtr., rügen, tadeln, ICt. -
4 ἐρῆμος
ἐρῆμος, einsam, gew. entblößt von angenehmen Dingen, deren Verlust empfindlich ist; vom Lande: wüst, unbebaut; πνύξ, menschenleer; ποιοῠντες ἀνδρῶν κακῶν ἔρημον τὴν πόλιν, leer von schlechten Menschen; ἡ ἔρημος, sc. χώρα, die Einöde, Wüste, ein von Menschen verlassener Ort; von Menschen: einsam, verlassen, hilflos, μονάδα δὲ Εέρξην ἔρημόν φασιν οὐ πολλῶν μέτα μολεῖν; ἔρημον πάντων τῶν συγγενῶν, von allen Verwandten verlassen, ohne alle Verwandte; ναῠς ἔρημος ἀνδρῶν μὴ ξυνοικούντων ἔσω, entblößt von Männern; στέγαι φίλων ἔρημαι, leer von Freunden. Κορινϑίων ἔρημοι ἐς τοῠτον τὸν πόλεμον καϑέσταμεν, ohne die Korinther. Bes. ἡ ἐρήμη, ein Contumazialbescheid, wodurch die im Termin ausbleibende Partei verurteilt wurde; ἐρήμην κατηγορεῖν, einen Abwesenden anklagen; ἤλπιζε ἀποφεύξεσϑαι τὴν γραφήν · οὔτε γὰρ ἐπεξιέναι οὐδένα, ἀλλ' ἐρήμην αὐτὴν ἔσεσϑαι, wenn eben kein Ankläger auftritt; ἐρήμην ὄφλειν τὴν δίκην, ein Contumazialurteil verwirkt haben, in contumaciam verurteilt werden; δίκην εἷλον ἐρήμην, einen solchen Prozess gewinnen, bewirken, daß einer in contumaciam verurteilt wird; ἐρήμην καταδιαιτᾶν, καταδικάζειν τινός, j-n in contumaciam verurteilen; ἔρημον ἀφεικέναι τὸν ἀγῶνα, sich dem Kampfe entziehen, sich nicht stellen -
5 distant
adjective1) (far) fernbe distant [from somebody] — weit [von jemandem] weg sein
2) (fig.): (remote) entfernt [Ähnlichkeit, Verwandtschaft, Verwandte, Beziehung]it's a distant prospect/possibility — das ist Zukunftsmusik
3) (in time) fernin the distant past/future — in ferner Vergangenheit/Zukunft
4) (cool) reserviert, distanziert [Person, Haltung]* * *1) (far away or far apart, in place or time: the distant past; a distant country; Our house is quite distant from the school.) entfernt2) (not close: a distant relation.) zurückhaltend3) (not friendly: Her manner was rather distant.) zurückhaltend* * *dis·tant[ˈdɪstənt]1. (far away) fernshe could hear the \distant sound of fireworks exploding sie konnte von fern das Geräusch explodierender Feuerwerkskörper hörenthe village lay two miles \distant das Dorf war zwei Meilen entferntin the not-too-\distant future in nicht allzu ferner Zukunft\distant lands ferne Länderfrom the dim and \distant past aus der fernen Vergangenheitat some \distant point in the future irgendwann einmal\distant relative entfernte(r) Verwandte(r) f(m)2. (aloof) unnahbar▪ to be \distant with sb jdm gegenüber distanziert sein3. (absent) look abwesend* * *['dIstənt]1. adj1) (in space) horizon, land, region, mountains fern; galaxies weit entfernt; sound entfernt; relative, resemblance entferntwith views of the distant mountains —
we had a distant view of the church — wir sahen die Kirche in der Ferne
he is somewhat distant from the day-to-day operations — er hat mit dem täglichen Betrieb ziemlich wenig zu tun
I felt so distant from her — ich fühlte mich so weit weg von ihr
to come or finish a distant second/third (to sb/sth) (in race, competition) — weit abgeschlagen auf dem zweiten/dritten Platz (hinter jdm/etw) landen
profits came a distant second to preserving jobs — Gewinne lagen an zweiter Stelle, weit hinter der Arbeitsplatzerhaltung
it's a distant prospect (fig) — es liegt noch in weiter Ferne
3) (= reserved) person, voice distanziertthey are emotionally distant from their families — sie haben ein emotional distanziertes Verhältnis zu ihren Familien
4) (= distracted) person, look, mind abwesend2. adv(in time, space) entferntdawn was still an hour distant — es war noch eine Stunde bis zum Morgengrauen
* * *distant [ˈdıstənt] adj (adv distantly)1. entfernt, weit ( beide:from von):distant relation entfernte(r) oder weitläufige(r) Verwandte(r);they are distant relatives sie sind weitläufig miteinander verwandt;distant resemblance entfernte oder schwache Ähnlichkeit;a distant dream ein vager Traum, eine schwache Aussicht2. fern (auch zeitlich):3. (weit) voneinander entfernt5. kühl, abweisend, zurückhaltend, distanziert (Höflichkeit etc)6. weit, in große(r) Ferne:distant voyage Fernreise f7. Fern…:distant action Fernwirkung f;distant control Fernsteuerung f;distant heating Fernheizung f;distant reading Fernablesung f;dist. abk1. distance2. distant3. distinguish (distinguished)4. district* * *adjective1) (far) fernbe distant [from somebody] — weit [von jemandem] weg sein
2) (fig.): (remote) entfernt [Ähnlichkeit, Verwandtschaft, Verwandte, Beziehung]it's a distant prospect/possibility — das ist Zukunftsmusik
3) (in time) fernin the distant past/future — in ferner Vergangenheit/Zukunft
4) (cool) reserviert, distanziert [Person, Haltung]* * *adj.abstehend adj.entfernt adj.fern adj. -
6 vague
adjectivevage; verschwommen, undeutlich [Form, Umriss]; undefinierbar [Farbe]; (absent-minded) geistesabwesend; (inattentive) unkonzentriertnot have the vaguest idea or notion — nicht die blasseste od. leiseste Ahnung haben
be vague about something — etwas nur vag[e] andeuten; (in understanding) nur eine vage Vorstellung von etwas haben
* * *[veiɡ]1) (not clear, distinct or definite: Through the fog we saw the vague outline of a ship; She has only a vague idea of how this machine works.) unbestimmt2) ((of people) imprecise, or impractical and forgetful: He is always very vague when making arrangements.) vage•- academic.ru/79608/vagueness">vagueness- vaguely* * *[veɪg]a \vague conception ein verschwommenes Konzepta \vague memory eine vage Erinnerung\vague pains diffuse Schmerzen\vague promises vage Versprechungena \vague suspicion eine vage Vermutungto reply in \vague terms eine ausweichende Antwort geben2. (imprecise) person zerstreut* * *[veɪg]adj (+er)1) (= not clear) person, plan vage, unbestimmt; outline, shape verschwommen; photograph unscharf, verschwommen; report, question vage, ungenau; murmur dumpf, undeutlichthere's a vague resemblance — es besteht eine entfernte Ähnlichkeit
I had a vague idea she would come — ich hatte so eine (dunkle) Ahnung, dass sie kommen würde
he was vague about the time of his arrival — er äußerte sich nur vage or unbestimmt über seine Ankunftszeit
2) (= absent-minded) geistesabwesend, zerstreutdo you really understand, you look rather vague? — verstehst du das wirklich, du siehst so verwirrt aus?
to have a vague look in one's eyes — einen abwesenden or (not having understood) verständnislosen Gesichtsausdruck haben
* * *vague [veıɡ]A adj (adv vaguely)1. vage:a) nebelhaft, verschwommen (Aussage, Gestalt etc)b) unbestimmt (Verdacht etc)c) dunkel (Vorahnung etc)d) unklar (Beschreibung etc);vague answer auch nichtssagende Antwort;vague hope vage Hoffnung;I haven’t got the vaguest idea ich habe nicht die leiseste Ahnung;it’s vaguely familiar to me es ist irgendwie bekannt2. undefinierbar, unbestimmt (Charakter etc)3. ausdruckslos (Augen etc)4. geistesabwesendB s (das) Vage:be in the vague (noch) unklar oder unbestimmt sein* * *adjectivevage; verschwommen, undeutlich [Form, Umriss]; undefinierbar [Farbe]; (absent-minded) geistesabwesend; (inattentive) unkonzentriertnot have the vaguest idea or notion — nicht die blasseste od. leiseste Ahnung haben
be vague about something — etwas nur vag[e] andeuten; (in understanding) nur eine vage Vorstellung von etwas haben
* * *adj.diffus (Gedanken) adj.undeutlich adj.unklar adj.vag adj. -
7 revocatio
revocātio, ōnis, f. (revoco), I) das nochmalige Rufen, -Aussprechen, verbi, als rhet. Fig., Cic. de or. 3, 206. Quint. 9, 1, 33. – II) das Zurück-, Abrufen, a bello, Cic. Phil. 13, 15: übtr., Plur., revocationes lunae a sole, das Entfernen, Vitr. 9, 2, 3. – bildl., a) übh.: avocatio a cogitanda molestia et revocatio ad contemplandas voluptates, Cic. Tusc. 3, 33. – b) als jurist. t. t., revocatio domum, die Berufung an einen heimischen Richter = das Recht eines von der Heimat Abwesenden, einen gegen ihn erhobenen Rechtsstreit vor das heimische Forum zu ziehen, Ulp. dig. 5, 1, 2. § 3: u. so bl. Plur. revocationes, Chalcid. Tim. 163.
-
8 revocatio
revocātio, ōnis, f. (revoco), I) das nochmalige Rufen, -Aussprechen, verbi, als rhet. Fig., Cic. de or. 3, 206. Quint. 9, 1, 33. – II) das Zurück-, Abrufen, a bello, Cic. Phil. 13, 15: übtr., Plur., revocationes lunae a sole, das Entfernen, Vitr. 9, 2, 3. – bildl., a) übh.: avocatio a cogitanda molestia et revocatio ad contemplandas voluptates, Cic. Tusc. 3, 33. – b) als jurist. t. t., revocatio domum, die Berufung an einen heimischen Richter = das Recht eines von der Heimat Abwesenden, einen gegen ihn erhobenen Rechtsstreit vor das heimische Forum zu ziehen, Ulp. dig. 5, 1, 2. § 3: u. so bl. Plur. revocationes, Chalcid. Tim. 163.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > revocatio
См. также в других словарях:
Wald der Abwesenden — Der Wald der Abwesenden Der Wald der Erinnerung (spanisch: Bosque del Recuerdo), ehemals Wald der Abwesenden (spanisch: Bosque de los Ausentes), ist eine Gedenkstätte im Park Parque del Buen Retiro in Madrid in Spanien. Sie erinnert an die 191… … Deutsch Wikipedia
Antisuyo — Inka Terrassen bei Pisac Die alte Inka Festung Machu Picchu Als Inka wird heute eine indigene … Deutsch Wikipedia
Antisuyu — Inka Terrassen bei Pisac Die alte Inka Festung Machu Picchu Als Inka wird heute eine indigene … Deutsch Wikipedia
Chinchasuyo — Inka Terrassen bei Pisac Die alte Inka Festung Machu Picchu Als Inka wird heute eine indigene … Deutsch Wikipedia
Chinchasuyu — Inka Terrassen bei Pisac Die alte Inka Festung Machu Picchu Als Inka wird heute eine indigene … Deutsch Wikipedia
Chinchaysuyo — Inka Terrassen bei Pisac Die alte Inka Festung Machu Picchu Als Inka wird heute eine indigene … Deutsch Wikipedia
Chinchaysuyu — Inka Terrassen bei Pisac Die alte Inka Festung Machu Picchu Als Inka wird heute eine indigene … Deutsch Wikipedia
Collasuyu — Inka Terrassen bei Pisac Die alte Inka Festung Machu Picchu Als Inka wird heute eine indigene … Deutsch Wikipedia
Contisuyo — Inka Terrassen bei Pisac Die alte Inka Festung Machu Picchu Als Inka wird heute eine indigene … Deutsch Wikipedia
Contisuyu — Inka Terrassen bei Pisac Die alte Inka Festung Machu Picchu Als Inka wird heute eine indigene … Deutsch Wikipedia
Cuntisuyo — Inka Terrassen bei Pisac Die alte Inka Festung Machu Picchu Als Inka wird heute eine indigene … Deutsch Wikipedia